domingo, 10 de mayo de 2009

demos la bienvenida a CALUDIO RODRIGUEZ FER


con este hermoso y erotico poema:


A BOCA VIOLETA

A túa boca violeta boreal e venérea

levita polo cosmos inmensamente aberta

manando levemente lava rosa

na hora horizontal das cavernas da carne.

A túa boca violeta é de ferro fundido

ten o fulgor da obsidiana no van das amazonas

e a impudicia polar das súas tangas de morsa.

Sobre magmas de ámbar orificios volcánicos

cuspen saliva negra contra o lóstrego que ferve

nos tubulares vieiros para o seme letal.

A túa boca violeta ten a melura do leite máis azul:

é como un diplodocus que se amara en silencio

entre millo zafiro e mapoulas de grutas uvulares.

Imos aos portos grises sobre petróleo branco.

O alento lácteo que arremuíñas petrifica o meu líquido

e desata os instintos de nadar ás panteras.

A túa boca violeta de contornos infinidos

entreábrese a todo o que sexa lila.

As montañas de azucre da túa patria pomona

e os lagos de licores de xauxa ou de cucaña

esvaran mainamente por utopías lascivas

mentres morde o roibén e gallonas as vulvas.

A túa boca violeta boreal e venérea

abociña os seus beizos con acenos de gruta

e a trallazos irrompe eruptiva e volcánica.

Amo a lingua de serpe que se enrosca e se estira

como a funda da froita ou a pel da ventosa

que nos leva onde a aurora non preludia arenarias.

Amarei a túa lava sobre todas as cousas

e o bilabial crepúsculo saberá como falo.