martes, 10 de junio de 2014

LENDO POEMAS ATA OUTUBRO DESTE ANO, UNHA APERTA, E SAÚDE

2 DE XUÑO, 2014, O SEPTIMO ANO DE LECTURAS ININTERRUMPIDAS 
DESPEDÍMOSNOS/DESPEDÍMONOS ATA OUTUBRO QUE DE NOVO VOLVEREMOS COAS LECTURAS DE POEMAS, COS POETAS DO MUNDO, DESDE FERROL A KABUL, DESDE PARIS Ao CAIRO, DESDE RIANXO A TRIESTE...
GRAZAS A TODAS E A TODOS POR ESTA CITA COS VERSOS E As nosas VOCES. GRAZAS


martes, 27 de mayo de 2014

ISTE LUNS, 2 DE XUÑO, COMANDO CJ Y FERNANDO NAVEIRAS

TELEFONÍA CELESTE 

Iste Luns, 2 de xuño, as sete e media temos unha nova, e última cita ata despoies do vrao no CLUB DE POESÍA, na Biblioteca Central de Ferrol.

Daremos lectura a poemas dos poetas que en este ano hemos frecuentado. 
Fernando Naveiras pondralle música a poemas señalados
e o COMANDO CJ fara unha posta en escena PICTORICO POETICA.

TRATASE DUNHA PERFORMACE PICTÓRICO-POETICA na que mezclanse relato curto en prosa poética e verso.
COMANDO CJ
Se trata de una performance pictórico-poética en la que se entremezcla relato corto en prosa poética y verso.
COMANDO CJ






lunes, 12 de mayo de 2014

Semana das Letras: Díaz Castro e moito máis

Semana das Letras: Díaz Castro e moito máis - Praza Pública

Xosé María Díaz Castro

Co 17 de maio e a fin de semana como epicentro, esta é unha semana de intensa actividade cultural e reivindicativa en Galicia ao redor da lingua e da cultura galega. Entre hoxe e o domingo non haberá un día no que non se celebre algún acto ligado a esta data, e practicamente todas as cidades e vilas do país organizan os seus.
Semana das Letras é tamén a semana grande da Real Academia Galega, que organiza os actos principais das celebracións ao redor da figura de Xosé María Díaz Castro. O mércores 14 de maio a sede das rúa Tabernasacollerá a presentación de Xosé María Díaz Castro. Nimbos de luznun acto no que tomarán a palabra o presidente da Academia, Xesús Alonso Montero; o conselleiro de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, Xesús Vázquez Abad; o director xeral de Galaxia, Víctor Freixanes; o director dodocumental O instante eterno, Xosé Antón Cascudo e os coordinadores da obra: Alfonso Blanco Torrado, Luís G. Tosar e Armando Requeixo. O acto central do Día das Letras 2014 terá lugar na Casa Habanera de Guitiriz, onde a partir das 12.45 do sábado 17 se celebrará a sesión plenaria extraordinaria e aberta da Academia. No acto tomarán a palabra, ademais do presidente da RAG, Xesús Alonso Montero, os membros numerarios Xosé Luís Regueira Fernández, Darío Xohán Cabana Yanes e Xosé Luís Franco Grande.
Guitiriz acollerá o acto institucional do Día das Letras
Guitiriz acollerá o acto institucional do Día das Letras
Pero máis aló dos actos organizados pola Academia e a Consellaría, nestes días están programadas actividades públicas en todo o país, promovidas por outras entidades sociais, Concellos e tamén editoriais. Este mesmo luns, por exemplo o Club Faro de Vigo, na cidade olívica, acolle
 a charla-coloquio Xosé María Díaz Castro: a beleza que fere, na que participarán Luís González Tosar, Manuel Bragado, Xosé Luís Méndez Ferrín e Armando Requeixo.Pola súa banda, a Consellería de Cultura celebra no Gaiás o Día das Letras cun recital poético-musical organizado polo Centro PEN Galicia. Así, a Biblioteca de Galicia acolle o 16 de maio ás 19 horas o acto Díaz Castro, perdido no traxecto e salvado por un anxo, que inclúe un recital poético a cargo de Alba Cid, Luís González Tosar e Salvador García Bodaño. Marta Quintana e Cuchús Pimentel porán a nota musical, convertendo os poemas de Nimbos en cancións.

En Compostela
 A Gentalha do Pichel organiza actividades o sábado 17 en diferentes puntos da cidade. Comezarán ás dez da mañá co acto simpólico de gardar O futuro da língua nunha cápsula de tempo, e que se celebrará na escola de ensino galego Semente. Haberá tamén unha Bicicletada pola língua, un xantar popular, unha mostra de música e danza tradicional do alumnado da Semente, Gentalha e Itaca e un Concerto pola língua.Na Coruña a Asociación O Facho concentra as súas actividades este martes 13, comezando ás 12:30 cunha ofrenda floral nos xardíns de Méndez Núñez, diante do monumento a Curros Enríquez, na que ademais o presidente de O Facho, Xosé Luís Rodríguez Pardo, falará sobre Xosé María Díaz Castro. Xa pola tardiña, ás 20 horas, no local de Portas Ártabras (rúa Sinagoga, 22), Xulio López Valcárcel falará sobre tamén o poeta dos Vilares. Tamén na Coruña, a Livraria Suévia organiza dúas actividades o mesmo 17 de maio, que se realizarán ao longo de todo o día no espazo Test Pop Up (rúa Barcelona, 54), con entrada libre. Haberá contacontos e as presentacións dos libros Contra a morte das linguas. O caso galego (Xerais) e A Porta de Annwn. As Crónicas de Bran Vol.2 (Contos Extraños). De igual xeito, o CGAI acollerá ao longo de toda esta semana, entre o martes e o venres, a proxección dos gañadores e finalistas nesta edición dos Mestre Mateo. Ademais, o mesmo sábado 17 proxectaranse alí as curtametraxes elaboradas a partir dos poemas de Nimbos e que forman parte do Proxecto Nimbos, promovido por Acto de Primavera.

En Lugo, ademais, celébrase esta semana a feira do libro, que se inaugurará este martes e chegará até o domingo
En Ourense a Deputación 
organiza a Semana Escolar das Letras Galegas, que se desenvolverá en 49 centros da provincia, 20 deles da capital ourensá. Haberá actividades como lectura de autores, traballos de redacción, realización dun “mapa de autores” e a creación dun rap referido os 10 autores ourensáns os que se lle dedicou o Día das Letras Galegas en pasadas edicións.Tamén en Ourense o venres pola noite, na véspera das Letras, celebrarase a segunda edición do evento Cantos de Taberna - Hai que cantar!que dende as 20 horas até a medianoite buscará "reivindicar os cantos de taberna, que por moi diversos motivos foron desaparecendo dos bares e tabernas do país".
Pola súa banda, a Deputación de Lugo celebra o Día das Letras Galegas cunha exposición multidisciplinar de homenaxe a Díaz Castro na Capela de Santa María, titulada Unha insua para Díaz Castro. En Lugo, ademais, celébrase ao longo desta semana a feira do libro, que se inaugurará este martes e chegará até o domingo. Na inauguración o escritor e académico Dario Xohan Cabana poralle voz a Xosé María Díaz Castro, e o sábado 17 o Concello organiza unha ruta xeoliteraria con saída dende a Praza do Campo ás 11 horas e que percorrerá as rúas da cidade. 
Haberá tamén actividades en moitas vilas e concellos pequenos, entre os que podemos destacar entre moitos outros NarónO Burgo (cunha verbena protagonizada por Caxade e Malvela), O Grove ou San Sadurniño. As Letras Galegas tamén se celebran fóra de Galicia, grazas á actividade dos centros galegos ou das comunidades galegas no exterior: Madrid, Lisboa, Frankfurt, Vitoria-Gasteiz, Santander, Castellón, Ponferrada, Montevideo, Montreal, Londres, Xenebra ou Caracas organizan estes días eventos relacionados coa lingua e a cultura galega e con Díaz Castro.

DIAZ CASTRO, UN POETA DO TAMAÑO DO CORAZÓN

Nimbos é un libro breve, que consta de 32 poemas, agrupados en sete epígrafes ("Pórtico",
"Noite", "Lus", "Espranza", "Milagre", "Sono", "Ferida") que, con todo, amosan unha grande
coherencia e homoxeneidade, como propia dun autor maduro e de elaboración poética moi
demorada. A súa lingua é coidada, se ben incorpora moitos dialectalismos chairegos, que o
propio autor aclara nun glosario final tanto en Nimbos como noutras entregas poéticas. A
recepción que a crítica coetánea fixo do libro foi entusiasta, como mostran as recensións de R.
Otero Pedrayo, Carballo Calero, A. Cunqueiro, R. Lugrís, X. M. Álvarez Blázquez ou X. L. Franco
Grande. Este aprecio foi constante en toda a historia da literatura galega contemporánea de
modo que podería dicirse, con X. L. Méndez Ferrín, que Nimbos representa "un dos cumes da
poesía galega posterior á guerra civil". Dentro desta obra, cómpre salientar o poema
"Penélope", pola súa condensada e radical descrición de Galicia como unha tea que se está a
facer e desfacer de modo constante.
A obra poética de Díaz Castro en lingua galega posterior a Nimbos é fragmentaria e
parcialmente ficou inédita. Só nos anos oitenta, co seu retorno físico a Galicia, comezou a
publicar en revistas poéticas como Dorna, onde aparecerían varios poemas seus, vellos e
novos, que manterían o autor como un mestre poético para as novas xeracións agrupadas ao
redor desta publicación, que dirixía Luís González Tosar. Se a Díaz Castro, como di un dos seus
poemas con ecos de Aquilino, "a beleza feriume para sempre", tamén o seu legado poético
deixou unha marca indeleble na poesía galega da segunda metade do século pasado.

domingo, 11 de mayo de 2014

Teaser O instante eterno





Xa se pode ver un teaser de máis de nove minutos de O instante eterno, un documental sobre a obra e a vida do poeta dos Vilares de Guitiriz Díaz Castro no que vén traballando o seu director Xosé Antón Cascudo desde o 2011, en estreita colaboración coa Asociación Cultural Xermolos, cuxo presidente Alfonso Blanco lle cedeu o arquivo textual e fotográfico do poeta. O documental poderá verse de forma completa nos vindeiros meses.
O instante eterno indaga nalgunha das constantes poéticas de Díaz Castro a través de entrevistas con persoas vinculadas a esta figura, tanto amigos como especialistas na súa obra. Ademais, afonda na xenealoxía emocional de Nimbos a través de dous elementos fundamentais: a lingua e a paisaxe da infancia. A idea do proxecto é trazar un poema visual en cinco tempos, coincidindo coas catro estacións da vida de Díaz Castro e un epílogo sobre a pegada estética da súa obra.

jueves, 8 de mayo de 2014

DIAZ CASTRO, NIMBOS

UN UNIVERSO EN CADA VERSO.

DIAZ CASTRO, O RECORDADO NESTE DÍA DAS LETRAS GALEGAS, ADMIRADO POR CARVALHO CALERO

NOS, NA BIBLIOTECA CENTRAL DE FERROL, DENTRO DAS LETURAS DOS GRANDES POETAS, DEDICAREMOSLLE ISTE LUNS, 12 DE MAIO, AS SETE E MEDIA.




“Creo que a poesía é unha actividade puramente artística, que constitúe a forma máis perfecta de expresión dos seres humanos e as súas relacións. Isto implica sempre beleza e emoción estética: estes dous conceptos son esenciais. Poido afirmar que a poesía marcou a miña vida como forma máis viva e fermosa de expresión, como afición entusiasta, e –se me é lícito dicilo- como vocación, ler poesía é para min un gozo insuperable…  Hai moitos xéneros de poesía, pero penso que a poesía lírica, digamos, non é tal se non ten algo de transcendencia, é dicir, pensamento filosófico. Un concepto do mundo e do drama do destino humán… Penso que a miña poesía, preferiblemente simbólica sempre, fai referencia, directa ou indirectamente, ó home como ser caracteristicamente dramático; o home é o ser máis meu que ningunha outra realidade”.          DIAZ CASTRO


COMO UN ANXO AIRADO
O sol na Corda está enterrado,
morto e enterrado hastra a metá.
Nadan na lus somente un budio
e o ladro perdido dun can.
A sombra de tódalas cousas
vai resultando que é verdá.
E no oco do lusquefusque
vanse perdendo as miñas maus:
apalpo, cadora máis donda,
a oculta mentira da paz.
Vigilate et orate- dixo
Xesús, na Noite do Olivar.
¿ Onde foron os que se erguían
Coma deuses? Xa non están.
Treman no budio escuro bágoas,
rola unha estrela, dorme o can.
Derrétense os bronces da gloria
nas sombras da noite que cai.
Pro están eí as falsas mortas,
as serpes douradas de paz,
sombras na sombra confundidas,
donda la no teu cabezal.
¡ Erte, fillo, coma anxo airado,
rompe a paz, e ponte a loitar!

miércoles, 26 de marzo de 2014

Ártabra 21: Esquerda Unida convida a acudir ao acto en homenaxe a don Ricardo Carvalho Calero, este Martes 25 de Marzo diante da súa casa natal en ferrol Vello

Ártabra 21: Esquerda Unida convida a acudir ao acto en homenaxe a don Ricardo Carvalho Calero, este Martes 25 de Marzo diante da súa casa natal en ferrol Vello





Esquerda Unida convida a acudir ao acto en homenaxe a don Ricardo Carvalho Calero, este Martes 25 de Marzo diante da súa casa natal en ferrol Vello


Compañeiros e compañeiras, amigos e amigas: en representación do grupo municipal de Consello Político Local de Esquerda Unida-Ferrol convidámosvos a acudir ao acto en homenaxe a don Ricardo Carvalho Calero e que mañá martes 25 de marzo no cabodano do seu pasamento se celebrará diante da súa casa natal na rúa de San Francisco. Esquerda Unida ben a través do seu grupo municipal como do seu Consello Político Local xa manifestou en numerosas ocasións o seu apoio á demanda de que se lle adique un día das Letras. Este ano a Comisión cidadá que organiza o acto colleu o testemuño e o compromiso de canalizar a demanda perante a Real Academia Galega.

Tal actitude merece todo o noso apoio e así como llelo demos nas institucións municipais animámosvos a todos e todas a acompañarnos a partir das 20:00 de mañá na rua San Francisco onde aínda se recoñece o que,algún día, foi a súa casa natal e que, teimudamente, conseguiremos entre toda a cidadanía consciente que das ruínas se erga un espazo público.

"Para que poetas en tempos de penuria?" pregunta Hölderlin na elexía Pan e Viño e que Luís Cernuda para inspirarse levou consigo áo Guadarrama servindo nos batallóns de montaña que se preparaban para a defensa de Madrid no inicio do outono do 36. Con Cernuda respostamos e ao pé das ruínas de San Francisco poderemos todos rememorar para qué un intelecutal e un poeta en tempo de penurias: para aprendermos con el a recorrer o camiño de todos e todas.

Adiante pois, en marcha con Ricardo Carvalho Calero.

Un saúdo.

Ferrol 24 de marzo de 2014

Suso Basterrechea.
Javier Galán.

lunes, 17 de marzo de 2014

ANA AJMÁTOVA, tres poemas

Tension lia: ANA AJMÁTOVA







CRUCIFIXIÓN

                                                            No llores por mí, Madre,
                                                            si en la tumba yazgo.

I
El coro de ángeles alabó la gran hora,
y los cielos se abrieron en fuego y resplandores.
¡Por qué me has abandonado!, al padre implora,
y a la Madre, - Ay, por mí no llores.

II
Madalena se conmovía y lloraba,
el discípulo amado de piedra era,
y allí, donde en silencio estaba
la madre, nadie mirar osó siquiera.


EPÍLOGO

I
Vi cómo los rostros se ajan fácilmente,
cómo bajo los párpados el miedo brilla,
cómo – escritura acuñada – duramente
el sufrimiento se inscribe en las mejillas,

cómo rizos negros y rubiocenizos
de pronto de plata tienen su color,
en el tórrido julio y en frío feroz,
juntas conmigo bajo el ciego muro rojo.

II
De nuevo se acerca del recuerdo la hora.
A vosotras os veo, os oigo, os siento ahora:

a ti, que llegar a la ventana apenas pudiste
a ti, que no pisaste la tierra en que naciste,

a ti, que, sacudiendo la cabellera,
dijiste: Vengo aquí como si a casa fuera.

A todas por sus nombres quisiera evocar,
la lista me arrancaron y ahora dónde buscar.

He aquí una gran manta para ellas tejida
de pobres palabras de ellas oídas.

DE ellas me acuerdo siempre y por doquier,
ni en las nuevas desgracias las olvidaré,

y si me amordazan la boca de tormento atrita,
por la que un pueblo de cien millones grita,

que sea posible que ellas en su pesar me elven
en la víspera del día que a la tierra me lleven.

Y si en este país en un cierto momento
tienen la idea de  hacerme un monumento,

acepto que este homenaje me advoquen,
pero solo a condición – que lo coloquen

no junto al mar donde vine a nacer:
los últimos lazos con el mar desgarré,

ni en el parque junto al tronco venerable,
donde me busca la sombra inconsolable,

sino aquí ante las puertas donde estuvieron
mis pies trescientas horas y no me abrieron.

Porque temo en la muerte de dicha consueta,
olvidar el tronar de las negras furgonetas,

olvidar la odiosa puerta de golpe cerrada,
y el grito de la anciana como bestia lanceada.

Y ojalá en los párpados sin vida
como lágrimas corra la nieve fundida,

y la paloma de la cárcel arrulle en la tierra nueva,
y en silencio naveguen las naves por el Neva.



A LA MUERTE

¿Por qué no pues ahora – tú que seguro llegas?
Te espero – muchas son mis desgracias.
Ya apagué la luz y abrí la puerta,
a ti, cosa simple y extraña.

Toma para ellos no importa que aspecto.
Irrumpe tal proyectil envenenado,
o furtiva y con pesa, tal bandido experto
o con vapores de tifus impregnados.

O con un cuento por ti misma inventado
y al que ya hasta la náusea conocemos –
para que yo vea de la gorra azul el plato
y la palidez de miedo del casero.

A mí ya nada me importa. El Yenisei va removido.
Reluce la estrella polar
y el azul brillo de los ojos queridos
el último tormento cubrirá.

Anne Sexton, TRES POEMAS (Traducciones de raul Racedo: )

Traducciones de raul Racedo: Anne Sexton





The Black Art

A woman who writes feels too much
those trances and portent !
As if cycles and children and islands
weren’t enough; as if mourners and gossips
and vegetables were never enough.
She thinks she can warn the stars.
A writer is essentially a spy.
Dear love, I am that girl.
A man who writes knows too much
such spells an fetiches !
As if erections and congresses and products
weren’t enough ; as if machine and galleons
and wars were never enough.
Whit use furniture he makes a tree.
A writer is essentially a crook.
Dear love, you are that man.
Never loving ourselves,
hating even our shoes and our hats,
we love each other, precious , precious.
Our hand are light blue and gentle.
Our eye are full of terrible confessions.
But when we marry,
the children leave in disgust.
There is too muh food and no one left over
to eat up all the weird abundance.





El Arte Negro





¡Una mujer cuyos sentimientos escritos son demasiados
arrobamientos y presagios!
Como si bicicletas, chicos e islas
no fueran demasiado; como si duelos, chismorreos
y vegetales nunca fueran demasiado.

Sus pensamientos son que puede amonestar las estrellas.
Una escritora es esencialmente una espía.
Yo soy esa chica, querido amor.
¡Un hombre cuyos escritos conocen demasiados
hechizos y fetiches ¡
Como si erecciones, convenciones y productos
no fueran demasiados; como si máquinas, galeones
y guerras nunca fueran demasiado.
Con muebles usados fabrica un árbol.
Un escritor es esencialmente un pícaro.
Vos sos ése hombre, querido amor.
Nunca amándonos a nosotros mismos,
aborreciendo aun nuestros zapatos y sombreros,
nos amamos unos a otros, preciosos, preciosos.
Nuestras manos son una luz azul suave.
Nuestros ojos están llenos de confesiones terribles.
Pero cuando estamos casados
los niños nos dejan disgustados.
Hay demasiada comida y ninguna sobra
para comer en toda la sobrenatural abundancia.




The Abortion



Somebody who should have been born
is gone.
Just as the earth puckered its mouth,
each bud puffing out from its knot,
I changed my shoes, and then drove south.
Up past the Blue Mountains, where
Pensylvania humps on endlessly,
wearing, like a crayoned cat, its green air.
Its roads sunken in like a gray washboard;
where, in truth, the ground cracks evilly
a dark socket from wich the coal has poured.
Somebody who should have been born
is gone.
The grass as bristly and stout as a chives,
an me wondering when the ground would break,
and me wondering how anything fragile survevis;
up in Pensylvania, a met a little man,
not Rumpelstiltskin, at all , at all...
he took the fullnes that love began.
Returning north, even the sky grew thin
like a high window looking nowhere.
The road was as flat as a sheet of tin.
Somebody who should have been born
is gone.
Yes, woman, such logic will lead
to loos without death.Or say what you meant,
you coward...this baby that I bleed.





El Aborto


Alguien que debió nacer
se perdió.
Cuando la tierra arrugaba su boca
y otro pimpollo soplaba desde su nudo;
cambié mis zapatos y manejé hacia el Sur.
Pasaron las Montañas Azules donde
en la infinitud las jorobas de Pensylvania
como gato crayonado decaen con su verde pelo.
Sus caminos hundiéndose como una tabla de lavar gris;
donde en realidad desde un hueco oscuro las particiones perversas
de la tierra derraman carbón.
Alguien que debió nacer
se perdió.
El césped erizado y fornido como cebolla,
y yo vagando cuando la tierra se quebraba,
y yo vagando como cualquiera de los frágiles sobrevivientes;
allá en Pensylvania conocí a un hombrecito,
no un Rumpelstiltskin (1), en todo, en todo
él tomó la plenitud de este naciente amor.
Retornando al Norte; aun el cielo crecía claro
como una alta ventana mirando a ningún lado.
La carretera era plana como una lamina de estaño.
Alguien que debió nacer
se perdió.
Sí mujer, esta lógica será la guía
para perdernos sin morir. O decí
lo que querés decir,
cobarde... esta nena que soy sangra