con este hermoso y erotico poema:
A BOCA VIOLETA
A túa boca violeta boreal e venérea
levita polo cosmos inmensamente aberta
manando levemente lava rosa
na hora horizontal das cavernas da carne.
A túa boca violeta é de ferro fundido
ten o fulgor da obsidiana no van das amazonas
e a impudicia polar das súas tangas de morsa.
Sobre magmas de ámbar orificios volcánicos
cuspen saliva negra contra o lóstrego que ferve
nos tubulares vieiros para o seme letal.
A túa boca violeta ten a melura do leite máis azul:
é como un diplodocus que se amara en silencio
entre millo zafiro e mapoulas de grutas uvulares.
Imos aos portos grises sobre petróleo branco.
O alento lácteo que arremuíñas petrifica o meu líquido
e desata os instintos de nadar ás panteras.
A túa boca violeta de contornos infinidos
entreábrese a todo o que sexa lila.
As montañas de azucre da túa patria pomona
e os lagos de licores de xauxa ou de cucaña
esvaran mainamente por utopías lascivas
mentres morde o roibén e gallonas as vulvas.
A túa boca violeta boreal e venérea
abociña os seus beizos con acenos de gruta
e a trallazos irrompe eruptiva e volcánica.
Amo a lingua de serpe que se enrosca e se estira
como a funda da froita ou a pel da ventosa
que nos leva onde a aurora non preludia arenarias.
Amarei a túa lava sobre todas as cousas
e o bilabial crepúsculo saberá como falo.
