Laura Giordani: Juego vil- un poema de Luis Pimentel
Xogo Ruin
Aquil neno
pincháballe os ollos
ós paxaros;
e gustáballe ver salir
esa gotiña
de aire e de lus,
ise rocío limpio
de mañanciñas frescas.
Logo botábaos
a voar
e ríase de velos
topar contra o valado
de súa casa,
con un ruido
moi triste.
Crecéu e foi de aquiles
